Interne drijfveren gebruiken in 'merkdenken'

Ik schreef al eerder over het boek Het Merk Mens van Fons van Dyck. Naar aanleiding van reacties daarop nog even kort iets over mijn punt dat naar mijn gevoel er in dat boek te weinig aandacht is voor de aanwezige interne kracht van een organisatie.

Van Dyck analyseert een negental drijfveren die momenteel spelen in de maatschappij en die naar zijn inzicht de komende jaren steeds dominanter worden. Die drijfveren bepalen het consumentengedrag. Die drijfveren zijn de context waarin de organisatie zich bevindt. Daar moet je dus rekening mee houden als organisatie, zonder de illusie te hebben dat je die drijfveren kan beïnvloeden. Van Dyck heeft in zijn boek een modelletje gemaakt, met in het centrum het ‘Merk’ en aan de buitenkant een rand met daarin de negen drijfveren. Tussen dat centrum en die buitenkant staat bij Van Dyck de 4 marketing P’s en ‘employer branding’.

Ik denk dat je in dit model de term Merk zou kunnen oprekken. Niet het ‘merk’ centraal, maar de organisatie breder neer zetten, zoals ik in het openingsstatement van dit weblog al heb gedaan. Kracht van de organisatie zit hem in de combinatie van ‘passion, purpose & profit’. Dat vertaalt zich in een sterk en geloofwaardig ‘merk’ (of je dat nu wilt of niet: alles en iedereen is een merk). Waar Van Dyck zich in het contact tussen het merk en de externe drijfveren beperkt tot marketing en employer branding (als dat al wat anders is), zou ik dat vervolgens uitbreiden tot de vier vormen van ‘branding’. Dan krijg het onderstaande gecombineerde beeld.

Hoe meer de interne drijfveren met de externe drijfveren aansluiten, hoe makkelijker het is om de verschillende vormen van branding te laden en effectief in te zetten.